Abbasi Bağdat'ının kuruluşunda göçün rolü

Abstract

Hz. Muhammed’in Medine’ye hicretten sonra orada kurduğu İslam devleti Dört halife döneminden sonra Emeviler hanedanının idaresine geçmişti. Emevilere karşı başlayan hoşnutsuzluğu yönetme başarısını gösteren Hz. Muhammed’in amcası Abbas’ın soyundan gelenler iktidarı devraldılar. Emevi iktidarına karşı olan ancak farklı beklentilere sahip çok sayıda hizbi aynı hedefe odaklamak Abbasileri bekleyen en önemli görevdi. Bu yüzden de es-Seffah’tan sonra gelen ikinci Abbasi Halifesi Ebû Cafer el-Mansûr’u bekleyen en önemli görev kendi amaçları için harekete katılan farklı çıkar gruplarının uzlaştırılmasıydı. İlk Abbasi halifelerinin kendilerini bütün gruplar nezdinde meşrulaştırmak için seçtikleri yol, imparatorluk ideolojisini İran unsurlarının kaygılarını giderecek şekilde genişletmekti. Bu yüzden bir yandan Sünni ve Şiî Müslüman kitleyi hoşnut etmek için Hz. Muhammed’in soyundan olduklarını ifade ederken öte yandan Babillilerden Sasanilere kadar Irak ve İran’daki eski imparatorlukların varisleri olduklarını ilan ettiler.