Siyasal partiler ve spor politikaları

Abstract

1982 Anayasası 59. maddesinde, devletin spor politikası oluşturmasına yönelik hüküm bulunmaktadır. Bu bağlamda, spor hizmetlerinin, toplumsal, siyasal, ekonomik, kültürel birçok açıdan öneminin fark edilmesiyle Türk kamu yönetimi yapılanmasında bu hizmetler, kalkınma planları, hükümet programları gibi kamu politikası belgelerinde ayrı bir başlık altında incelenmeye başlamıştır. Günümüzde ise spor faaliyetleri kamu politikası sürecinin önemli bir parçası olması ile siyasal partilerin seçim beyannamelerinde ve parti programlarında spor politikalarına ayrı bir başlık açmaya başlamışlardır. Siyasal partiler, demokratik siyasal hayatın vazgeçilmez unsurları olarak parti programları, seçim beyannameleri ile politik ilkeleri kapsamında kamuoyunun desteğini alarak siyasi iktidarı elde etmeyi amaçlamaktadırlar. Eğer siyasal partiler, iktidara gelirlerse politikalarını uygulama şansı bulacaklardır. Bununla birlikte, parti programları ve seçim beyannameleri, siyasi karar alma süreçlerine katkı sağladığı gibi kamuoyuna iktidarın izleyeceği yol haritası olarak sunulmakta ve politikaları hakkında bilgi vermektedir. Ülkemizde, 2018 tarihinde yeni hükümet modeli olan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi uygulanmaya başlamıştır. Bu yeni hükümet modelinde, siyasal partiler iktidarı kazanabilmek ve kendi politikalarını uygulayabilmek için ittifak arayışlarına yönelmişlerdir. Bunun sonucu olarak da Türk siyasal hayatında iki eksenli politik yapı olan Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, 2018 yılında yapılan genel seçimler sonucunda, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde grubu bulunan iki siyasi ittifaktaki partilerin parti programları ve seçim beyannameleri spor faaliyetlerine yönelik yaklaşımlar incelenmekte ve karşılaştırmalı bir biçimde değerlendirilmektir. Dolayısıyla, siyasal partilerin spor hizmetlerine ilişkin yaklaşımları incelenerek kurulan siyasi parti ittifakların spor politikalarına yönelik bakış açıları, yaklaşımları analiz edilmektedir. Sonuç olarak ülkemizde, spor politikalarının temenni ve dileklerden oluşmasının ötesine geçerek halkın, kamu kuruluşlarının ve sporla ilgili sivil toplum örgütlerinin katılımıyla sistematik ve stratejik şekilde planlanıp bütçelendirilmesi ve uygulanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

1982 In Article 59 of the Constitution, there is a provision for the state to establish a sports policy. With the realization of the importance of sports services in many social, political, economic and cultural aspects, these services in the Turkish public administration structure began to be examined under a separate heading in public policy documents such as development plans and government programs. Today, as sports activities are an important part of the public policy process, they have started to open a separate heading for sports policies in the election declarations and party programs of political parties. If political parties come to power, they will have a chance to implement their policies. Political parties, as indispensable elements of democratic life, aim to gain political power by getting the support of the public within the scope of party programs, election manifestos and political principles. Party programs and election manifestos are presented to the public as a roadmap to be followed by the government, as well as contributing to the political decision-making processes and informing about its policies. In Turkey, the Presidential Government System, which is a new government model, started to be implemented in 2018. In this new government model, political parties tended to seek alliances in order to gain power. As a result, some extension groups were created. Therefore, the perspectives of political party alliances towards sports policies are analyzed by examining the approaches of political parties to sports services. It has been concluded that sports policies in Turkey should be planned, budgeted and implemented in a systematic and strategic way with the participation of the public, public institutions and sports-related non-governmental organizations by going beyond the formation of wishes and wishes.