Hasan el-Bennâ’nın Hadîs Risâlesi adlı eserinde sened tenkidi yapıldı metin tenkidi yapılmadı iddialarına karşı savunusunun değerlendirilmesi

Abstract

Hz. Peygamberin (s.a.s.) hadîsleri, sened ve metinden müteşekkildir. Ne sened metinden ne metin senedden bağımsız mütelaa edilemez. Nakledilen bir haber varsa bu haberin mutlaka bir de nakledeni vardır. Haber hem nakledeni ve hem de nakledenin naklettiği haberin içeri açısından son derece önemlidir. Rasûlullah’ın (s.a.s.), kendi döneminde yaşan sahâbe, daha sonra tâbiûn ve son olarak da tebeu’t-tâbiînin hayırlı üç nesil olduğunu beyan etmesi, kendilerine tebliğ edilen öncelikle Kur’ân-ı Kerîm’e ve sünnetine sahip çıkmak ve gelecek nesillere intikâli için gayret sarfetmemeleri düşünülemez. Hasan el-Bennâ, Hadîs Risâlesi adlı eserinde genel olarak Hadis Usûlü’ne dair ana konuları özet olarak değerlendirmiştir. Hasan el-Bennâ, isnâd değerlendirmeleri arasında selef âlimlerinden olan muhaddislerin sened tenkidi yapıp metin tenkidi yapmadıkları iddiasını da ele almıştır. Tebliğimizde bu hususu değerlendirmek istiyoruz. Hasan el-Bennâ, Hadîs Risâlesi adlı eserinin farklı bölümlerinde isnâdın tanımına, muhaddislerin isnâda gösterdikleri öneme yer vermekle kalmamış muhaddislerin sadece isnâdla meşgul olup metinlerle meşgul olmadıkları iddialarının olduğunu bu iddiaların yersiz ve asılsız olduğunu ifade eden değerlendirmelerine de yer vermiştir.

The hadiths of the Prophet (p.b.u.h.) consist of a chain of narration and a text. Neither the chain of narration can be considered independently of the text nor the text independently of the chain of narration. If there is a piece of news that is transmitted, there must be a transmitter of this news. Both the transmitter and the content of the news that the transmitter conveys are extremely important. It is inconceivable that the Messenger of Allah (p.b.u.h.) declared that the Companions, then the Tabiun and finally the Tebeu at-Tabi'un who lived during his time were the three best generations, and that they did not make an effort to protect the Quran and its Sunnah, which were conveyed to them, and to pass them on to future generations. Hasan al-Banna, in his work titled Hadith Treatise shas summarized the main issues regarding the Hadith Methodology in general. Among his assessments of isnad, Hasan al-Banna also discussed the claim that the scholars of hadith, who were the scholars of the early generations, criticized the isnad but did not criticize the text. We would like to evaluate this issue in our paper. In different sections of his work entitled Hadith Treatise, Hasan al-Banna not only included the definition of isnad and the importance that hadith scholars gave to isnad but also included his assessments stating that the claims that hadith scholars were only concerned with isnad and not with the texts were groundless and unfounded.