Taş ocaklarının peyzaja etkileri ve yeniden kullanımlarına yönelik çözüm önerileri Bartın ili örneği

Abstract

Madencilik çalışmalarında kullanılan yöntemlerden biri “Yüzey Madenciliği”dir. Taş ocaklarında da çok kullanılan bu yöntem, diğerlerine göre doğaya daha çok zarar vermektedir. Bu durum ise, doğanın görsel kalitesini azaltmaktadır. Bozulan bu alanların onarılması veya farklı amaçlar için kullanılması, kaynakların korunması ve sürdürülebilir kullanımının sağlanması açısından gereklidir. Araştırmada, taş ocaklarının peyzaja yaptığı fiziksel ve görsel etkilerin belirlenmesi ve işletme alanlarının geri kazanımına yönelik önerilerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda, Bartın Đli’nde önemli bir turizm merkezi olan Đnkum’a ulaşımı sağlayan karayolu üzerinde yer alan dört adet taş ocağı seçilmiştir. Sonuç olarak, bu ocaklar için orman, yerleşim ve rekreasyon öncelikli alan kullanımları olarak belirlenmiştir.

Surface mining is a method used for mining. This method mostly used in quarries is making more damages to nature than others. This situation is decreasing the visual quality of nature. It’s necessary to reclaim or reuse damaged areas for different purposes from the point of protection and sustainable usage of these sources. In this study, it is aimed to determine the physical and visual impacts of quarries to nature and put forward some suggestions for reclamation and reusing of the areas. For this purpose, four different quarries, which are located on the road between Bartin and Inkum, one of the most important tourism center, have been chosen. Forest, settlement and recreation are defined as a primary land uses for these selected quarries.