Kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşme üzerindeki etkisi

Abstract

Amaç – Kişi ve örgüt karşılıklı olarak etkileşim içerisinde olduğu için kişi-örgüt uyumu bireysel ve örgütsel performansın sağlanmasında büyük önem taşımaktadır. İnsan kaynağının etkili ve verimli çalışması dolayısıyla örgütsel amaçlara ulaşılmasında önemli olan bir değişken de işle bütünleşme kavramıdır. Bu çalışmanın amacı, kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşme üzerindeki etkisinin ve çalışanların kişi-örgüt uyumu ile işle bütünleşme düzeylerinin bazı değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesidir. Yöntem – Araştırma kantitatif yöntemlerden anket tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada Ankara İli’nde hizmet sektöründe özel işletme çalışanı 411 kişiden sağlıklı veri toplanmıştır. Araştırmada kullanılan ölçeklerin yapı geçerliliği ve güvenilirliliği doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile, yakınsak geçerliliği (AVE), birleşim güvenilirliği (CR) ve Cronbach alfa kat sayıları hesaplanarak sınanmıştır. Hipotezlerin test edilmesinde yapısal eşitlik modelinde yol analizi, bağımsız örneklemlerde t testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Bulgular – Araştırma sonucunda çalışanların kişi-örgüt uyumu düzeylerinin çalışanların zindelik, adanma ve yoğunlaşma düzeylerini pozitif yönde ve anlamlı bir şekilde etkilediği tespit edilmiştir. Ayrıca çalışanların cinsiyetleri ile kişi-örgüt uyumu ve adanma düzeyleri arasında, eğitim durumları ile kişi-örgüt uyumu, zindelik, adanma ve yoğunlaşma düzeyleri ve çalışma süreleri ile adanma ve yoğunlaşma düzeyleri arasında anlamlı farklılık olduğu bulgulanmıştır. Tartışma – Araştırmada literatürle uyumlu olarak kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşmeyi etkileyen önemli bir değişken olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca çalışanların demografik değişkenlerinin kişi-örgüt uyumu ve işle bütünleşme düzeyi üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir.

Purpose – Since the person and organization are interacting with each other, person-organization fit is of great importance in ensuring individual and organizational performance. An important variable in achieving organizational goals due to the effective and efficient work of human resource is the concept of work engagement. The purpose of this study is to examine whether the effect of person-organization fit on work engagement and whether the level of person-organization fit and work engagement differ according to some variables. Design/methodology/approach – The research was carried out by using the survey technique, which is one of the quantitative methods. In this study, which uses the relational screening model, healthy data was collected from 411 privade sector employees in the service sector in Ankara. The construct validity and reliability of the scales used in the study were tested by confirmatory factor analysis (CFA), convergent validity (AVE), combination reliability (CR) and Cronbach alpha coefficients. In testing hypotheses, path analysis in the structural equation model, İndependent-t test and one-way anova were used. Findings – As a result of the research, it was determined that the person-organization fit levels of the employees positively and significantly affect the vigor, dedication and absorption levels of the employees. In addition, it was found that there was a significant difference between the sexes of the employees and the level of person-organization fit and dedication, between their educational status and person-organization fit, vigor, dedication and absorption levels, and their working time and dedication and absorption levels. Discussion – In accordance with literature, it was concluded that person-organization fit is an important variabla affecting work engagement. In addition, it has been determined that the demographic variable of the employees are affective on the level of person-organization fit and work engagement.