Matematiksel akıl ve zekâ oyunları kullanılarak yapılan öğretim etkinliklerinin ortaokul öğrencilerinin matematik başarılarına, matematiksel motivasyonlarına ve problem çözme becerilerine etkisi

Abstract

Bu araştırma akıl ve zekâ oyunları kullanılarak yapılan öğretim etkinliklerinin ortaokul öğrencilerinin matematik başarılarına, motivasyonlarına ve problem çözme becerilerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın yöntemi ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel modeldir. Araştırma grubunu Marmara Bölgesi'nin bir iline bağlı merkez ilçesinde MEB tarafından uygulama izni verilen resmi bir devlet ortaokulunda öğrenim gören 7'si deney grubunda, 7'si kontrol grubunda olmak üzere toplam 14 yedinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Her iki grubun derslerini de araştırmacı yürütmüştür. Deney ve kontrol gruplarının oluşturulmasında öğrencilerin önceki yıllarda matematik dersinden almış oldukları karne notlarının ortalaması dikkate alınmıştır. Ortalamaları birbirine yakın iki grup oluşturulmuştur. İki grubun belirlenmesinden sonra deney ve kontrol grubu kur'a ile belirlenmiştir. Deney ve kontrol gruplarında Matematik Dersi Öğretim Programı (MEB, 2018)'nın belirlediği kazanımlar ve etkinliklerle dersler işlenmiştir. Deney grubuna matematik ders saatleri dışında belirlenen saatlerde akıl ve zekâ oyunları etkinlikleri ile uygulamalar yapılmıştır. Araştırma sonucunda nicel ve nitel veriler elde edilmiştir. Araştırmanın nicel verileri öğrencilerin matematik başarılarının ölçülmesi amacıyla "Matematik Başarı Testi (MBT)", matematiksel motivasyonlarının ölçülmesi amacıyla "Matematik Dersine Yönelik Motivasyon Ölçeği (MDYMÖ)" ve problem çözme becerilerinin ölçülmesi amacıyla "Performans Görevleri" (PG) kullanılarak elde edilmiştir. MBT ve MDYMÖ deney ve kontrol grubuna deneysel süreç öncesinde ve sonrasında, PG ise deney ve kontrol grubuna sadece uygulama sonunda uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 22 istatistik programı kullanılarak analiz edilmiştir. Nicel verilerin analizi parametrik olmayan testler olan Mann Whitney U-testi ve Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi ile yapılmıştır. Öğrencilerin matematiksel motivasyonları ile matematik başarıları, matematiksel motivasyonları ile problem çözme becerileri ve matematik başarıları ile problem çözme becerileri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin var olup olmadığının tespit edilmesi amacıyla korelasyon analizi yapılmıştır. İki değişken arasındaki ilişkiyi açıklamak amacıyla Spearman Brown Sıra Farkları korelasyon analizi yapılmış ve Spearman korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Araştırmanın nitel verileri ise deney grubu öğrencilerinin matematiksel akıl ve zekâ oyunlarının kullanılmasıyla yapılan uygulamaya ilişkin görüşlerinin alındığı "Öğrenci Görüş Formu (ÖGF)" ile elde edilmiştir. Nitel verilerin analizi içerik analizi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda akıl ve zekâ oyunları etkinliklerinin yapıldığı deney grubu öğrencileri ile akıl ve zekâ oyunları etkinliklerinin yapılmadığı kontrol grubu öğrencilerinin matematik başarıları, matematiksel motivasyonları ve problem çözme becerileri arasında deney grubu lehine anlamlı fark olduğu görülmüştür. Korelasyon analizleri ile şu sonuçlar ortaya çıkmıştır: Deney grubu için MDYMÖ ve MBT arasında yüksek düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu görülürken, kontrol grubu için MDYMÖ ve MBT arasında orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmüştür (rdeney=.80, pdeney<.05, rkontrol=.64, pkontrol<.05). Deney grubu için MDYMÖ ve PG arasında yüksek düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu (rdeney=.82, pdeney<.05) ancak kontrol grubu için MDYMÖ ile PG arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olmadığı görülmüştür (rkontrol=.43, pkontrol>.05). Deney grubu için MDYMÖ ve PG arasında yüksek düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu görülürken, kontrol grubu için MDYMÖ ve PG arasında orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmüştür (rdeney=.80, pdeney<.05, rkontrol=.64, pkontrol<.05). Araştırma sonunda deney grubu öğrencilerinin yapılan uygulamaya ilişkin görüşlerinin olumlu olduğu görülmüştür.

This study was conducted to determine the effect of teaching activities carried out using mind and intelligence games on secondary school students' mathematics achievement, motivation, and problem-solving skills. The study method was based on a quasi-experimental model with a pretest-posttest control group. A total of 14 seventh-grade students, consisting of 7 students in the experimental group and 7 students in the control group, studying in an official public secondary school, which was allowed for implementation by the Ministry of National Education (MoNE), in the central district of a province in the Marmara Region constituted the study group. The researcher taught the courses of both groups. During the formation of the experimental and control groups, students' report card grade point averages in the mathematics course for previous years were taken into account. Two groups with close averages were formed. After determining the two groups, the experimental and control groups were determined by drawing lots. In the experimental and control groups, the courses were taught with the achievements and activities determined by the Mathematics Curriculum (MoNE, 2018). For the experimental group, applications were performed using mind and intelligence games at the specified hours outside of the mathematics course hours. Quantitative and qualitative data were obtained as a result of the study. The "Mathematics Achievement Test" measuring students' mathematics achievement, the "Motivation Scale for the Mathematics Course" measuring their mathematics motivation, and "Performance Tasks" measuring their problem-solving skills were used to collect the quantitative data of the study. While the MAT and MSMC were applied to the experimental and control groups before and after the experimental process, the PT was applied to the experimental and control groups only at the end of the application. The data obtained were analyzed using the SPSS 22 statistical program. The quantitative data were analyzed using non-parametric tests, the Mann-Whitney U test and Wilcoxon signed-rank test. The correlation analysis was performed to determine whether there was a statistically significant relationship between students' mathematics motivation and mathematics achievement, between their mathematics motivation and problem-solving skills, and between their mathematics achievement and problem-solving skills. The Spearman-Brown rank differences correlation analysis was conducted to explain the relationship between the two variables, and the Spearman correlation coefficient was calculated. The qualitative data of the study were obtained by the SOF, in which students in the experimental group were asked about their opinions on the application performed using mathematical mind and intelligence games. The qualitative data were analyzed by content analysis. As a result of the study, it was observed that there was a significant difference in favor of the experimental group between the mathematics achievement, mathematics motivation, and problem-solving skills of students in the experimental group, in which activities were carried out using mind and intelligence games, and students in the control group, in which activities were not carried out using mind and intelligence games. The following results were obtained with the correlation analysis: It was observed that there was a high level of positive and significant relationship between MSMC and MAT for the experimental group, while there was a moderate level of positive and significant relationship between MSMC and MAT for the control group (r=.80, pexperimental<.05, rcontrol=.64, pcontrol<.05). For the experimental group, a high, positive, and significant correlation was found between the MSMC and PT (rexperimental=.82, pexperimental<.05). However, no statistically significant difference was observed between the MSMC and PT for the control group (rcontrol=.43, pcontrol>.05). It was observed that there was a high level of positive and significant relationship between MSMC and MAT for the experimental group, while there was a moderate level of positive and significant relationship between MSMC and MAT for the control group (rexperimental=.80, pexperimental<.05, rcontrol=.64, pcontrol<.05). At the end of the study, it was revealed that the opinions of students in the experimental group about the application were positive.