Zonguldak ili Nebioğlu yöresi doğal meralarının bazı ekolojik özelliklerinin belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, doğal meraların bazı ekolojik özelliklerinin belirlenmesidir. Bu kapsamda, Zonguldak ili, Nebioğlu yöresinde bulunan 4 farklı doğal mera üzerinde çalışılmıştır. Konu ile ilgili yapılan araştırmalar incelendiğinde, ülkemizde hemen hemen her bölgede meralar üzerinde çalışmalar yapıldığı saptanmış olup; Nebioğlu yöresinde daha önce böyle bir çalışmanın yapılmadığı görülmüştür. Bu durum önerilen tez konusunun özgün değerini artırmaktadır. Çalışma alanlarında mevcut bitkiler teşhis edilmiş ve baklagiller, buğdaygiller ve diğer familyalar olacak şekilde familya düzeyinde botanik kompozisyona bakılmıştır. Mera alanlarında toprak örneklemesi yapılmıştır. Toprakların bazı fiziksel ve kimyasal analizleri için, her çalışma alanından rastgele 10'ar tane olmak üzere toplamda 40 adet örnek alınmıştır. Alınan toprak örneklerinde, toprak sınıfı (tekstür), kum-toz-kil içeriği, aktüel pH (H2O), kireç içeriği, elektriksel iletkenlik, toplam azot, organik karbon, elde edilebilir fosfor ve elde edilebilir potasyum içerikleri analiz edilmiştir. Çalışma sonuçlarına göre, baklagiller, buğdaygiller, diğer familya oranları, toprak özelliklerin araştırma sahalarına göre farklı olup olmadığını anlamak için SPSS programında tek yönlü varyans (ONE WAY ANOVA) analizi yapılmıştır. Farklı grupları belirlemek amacıyla Duncan testi uygulanmıştır. Ayrıca botanik kompozisyon ve toprak özellikleri arasındaki ilişkileri belirlemek amacıyla korelasyon analizi yapılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre 4 mera alanında da vejetasyonun toprağı kaplama oranı %100 olarak hesaplanmıştır. En yüksek baklagil oranı %48,7 ile Hallaç merasında, buğdaygil oranı %39,8 ile Gölyanı merasında, diğer familyalar oranı ise %30,8 ile Alçak ve Hallaç mera alanlarında; en düşük baklagil oranı %38,3 ile Alçak merasında, buğdaygil oranı %20,5 ile Hallaç merasında, diğer familyalar oranı ise %20,1 ile Gölyanı merasında tespit edilmiştir. Toprak analizleri sonuçlarına göre tüm mera alanlarındaki toprakların, killi topraklar sınıfında yer aldığı, hafif alkali ve elektriksel iletkenliğin düşük olduğu belirlenmiştir.

The aim of this study was to determine the ecological characteristics of natural rangelands. For this purpose, four different natural pastures were studied in Nebioğlu region in Zonguldak province. When the studies on the subject were examined, it was determined that studies were carried out on pastures in almost every region of our country; It was seen that such a study has not been conducted in the Nebioğlu region before. This situation increases the original value of the proposed thesis topic. The plants present in the study areas were identified and the botanical composition was checked at the family level, including legumes, poaceae and other families. Soil sampling was done in pasture areas. For some physical and chemical biological analysis of soils, a total of 40 samples, 10 of them randomly, were taken from each study area. In the collected soil samples, soil class (texture), sand content, dust content, clay content, actual pH (H2O), lime content, electrical conductivity, total nitrogen, organic carbon, available phosphorus and available potassium contents were analyzed. According to the results of the study, one way-Anova analysis of variance was performed in the SPSS program in order to understand whether legumes, poaceae, other family ratios and soil properties are different according to the research areas. Duncan test was applied to determine different groups. In addition, correlation analysis was performed to determine the relationships between botanical composition and soil properties. According to the results of the study, the canopy coverage of vegetation was calculated as %100 in all pasture areas. The highest rate of legumes was in Hallaç rangeland with 48,7%, grasses rate was in Gölyanı range with 39,8%, other families rate was 30,8% in Alçak and Hallaç pastures; The lowest rate of legumes was found in Alçak pasture with 38,3%, the rate of grasses in Hallaç with 20,5%, and the rate of other families in Gölyanı range with 20,1%. According to the results of the soil analysis, it was determined that the soils in all pasture areas were in the clayey soil class, slightly alkaline and had low electrical conductivity.