Proust’un zamana karşı zaferi: kayıp zamanın izinde

Abstract

Fransız ve dünya edebiyatının en önemli üslup yazarlarından biri olan Marcel Proust, on dört yıllık emeğinin ürünü olan Kayıp Zamanın İzinde serisinde yüzlerce karakterin yaşamını zamanın kozmik ve psikolojik algısından yola çıkarak kurgular. Proust bütün yaşamları zaman ve mekân ilişkisinin anlardan meydana geldiği düşüncesinden hareketle anlatır ve yazma eyleminin kendisini de roman kurgusunun bir parçası haline dönüştürür. Yedi ciltlik roman serisinde beş yüze yakın karakterin yaşamını uzun bir zaman diliminde birbiriyle bağıntılı bir kurguyla yazan Proust, bu kadar uzun bir anlatıda doğabilecek boşlukları ben dilini kullanarak, anları birleştirerek, karakterleri döngüsel bir kurguyla yaşatarak ve zaman algısını genişleterek sağlamıştır. Bu makale Marcel Proust’un Kayıp Zamanın İzinde adlı nehir romanlarının başta zaman algısı olmak üzere yapı ve içeriği üzerinde durmaktadır. Roman kurgusunda zaman algısının en az mekân kadar önemsenmesi gerektiğinin ve bu algının bir klasik yapıtta ne kadar genişletilebileceğinin hatta eğilip bükülebileceğinin de altı çizilecektir.

Marcel Proust was one of the most important stylistic writer of French and world literature. He wrote his book named Kayıp Zamanın İzinde which was the product of fourteen years of work by following the lives of hundreds of characters starting from the cosmic and the psychological perception of fiction. He told all lives by the assuption of time and space occured with the moments and he also converts the act of wring itself into a piece of fiction novels.He wrote approximetly five hundred characters’s life in his seven-volume series of novels by relating each other over a long period of time.Gaps may be arise during a long narrative but he overcame this situation by using the language “I”, the combining of moments, living the characters from cyclical fiction and also the expanding of time.This article rest on the perception of time in Marcel Proust's novel named Kayıp Zamanın İzinde.In addition to this, we should underline that at least the perception of time is as important as the perception of space and this perception could be expanded to include classical works.